Saturday, September 27, 2008

BANNER PICTURE

OTOP CONGRESS AND TRADE FAIR : Ipinakikilala ni Quezon Gov. Raffy Nantes sa Representative ni Batangas Gov. Vilma Santos ang isa sa produkto sa lalawigan ng Quezon.Ito’y ang lambanog na gawa sa Tayabas Quezon.    JET C.




BOKAL NG BAYAN Billy L. Andal

The right to reply

Senate Bill 2150, An Act Granting the Right of Reply and Providing Penalties Thereof has been approved by the Senate in mid-June of 2008.

Martial law oppositor and now minority floor leader Senator Aquilino Pimentel and Senators Ramon Revilla Jr and Francis Escudero served as co-authors of this bill whose main targets are, absolutely, the journalists.

In the House of Representatives, a similar measure under HB 3306 authored by Reps Monico Fuentevilla, Bienvenido Abante and Juan Edgardo Angara is now under consideration.

As with SB2150, the right to reply by the adverse party becomes a legal requirement for any publisher, editor or broadcaster to provide equal space and or time.

The supposed defenders of press freedom in the person of Pimentel and Escudero took the other side of the fence in what we can call in technical term as a 45 degree turn.

Rationalizing, Pimentel said the right of reply is part of the freedom of expression of the people intended to protect themselves from inaccurate or untruthful articles in various media that put them in bad light or malign them, intentionally or otherwise.

In the practice of journalism, it is a norm for most in the trade that all sides and parties to an issue are heard. Every effort is made to get the complete story of all and as in the court of justice, all facts, pros and cons are into it.

There are instance, though were due to the, unavailability of the either party, the rush and deadline considerations, one or the other side is insufficient or not taken at all. But in either case, it is a norm for journalist to give any party the right of reply.

In the pending Senate and House bills, it becomes mandatory for all of us; whether in broadcast or print, to give equal time and space for the ‘offended or maligned” party. In print, the publisher or editor has to give the same space and length to the party who has the right of reply.

Once the measure becomes a law, editor loses control over what to print, how materials are to be printed and how long the item would be.

This would certainly be a restriction on our freedom.

Article III in the Bill of Rights under Section 4 clearly states “no law shall be passed abridging the freedom of speech, of expression, or of the press, or the right of the right of the people peaceably to assemble and petition the government for redress of grievances.”

So clearly.

Freedom of the press connotes freedom from prior restraint or compulsion wherein there should be no instance where our control on what to write or publish is vested on others; whether they be private individuals, groups or government personalities.

Pimentel, Puentevella et al’s proposition is to impose upon us what needs to be written or spoken. That is clearly a prior restraint and if we fail to comply, we become subject of punishment.

It is not material here whether the penalties are imprisonment or monetary fines. The more crucial point is the sword of Damocles hanging over us media practitioners.

What we expect in our society is the continuing development of democracy however uneven it may be. It is not curtailment of the rights and freedom we enjoy.

We are witnessed to the massive display of political might when the First Gentleman filed libel cases against so many in our ranks. Although the cases were dropped, the fear instilled in some would bear on the works of the journalists , in general.

To force us to lie low or keep off on what needs to be done, not only are mediamen subjected to legal suits, a lot of people in the industry are made to vanished physically or murdered.

This is not what it used to be in our country and journalists and all-freedom loving Filipinos ought to stand guard to preserve the gains we made against the enemies of democracy.

CIVIC JOURNALISM

Last week, the Philippine Press Institute, jointly with the Coca Cola Export Corporation, conducted a seminar-workshop on Civic Journalism. Noted journalists Vergel Santos and Yvonne Chua provided enough inputs for the participants, some of whom came all the way from Baguio City in Northern Luzon.

Civic journalism believes that a well-informed, empowered and responsible citizens help build better communities.

It’s practice goes beyond the questions who, what, where, when why and how when we do our stories. Doing it would include getting more points of view, taking into consideration the public good and welfare which is not necessarily the government where state propagandists do developmental journalism.

In a way, although media takes the middle ground, it always would give the public more opportunities to be heard. It is already handicapped in the first place and considering that the government is an entity for the people’s welfare, then anything that it does should serve the people’s ends.

It is correct to assume that the government does not make everything right however well intentioned the officials are and therefore it is the task of every journalist to see through in everything that government is going into.

The discussion in the media on the MOA-Ad is a classic example on how media help in exposing the potential break-up of the country in favor of a rebellious few in the South. The administrations failure would not have been brought out into the open had we contented ourselves with developmental journ.

If we had assume that everything that the government does is good, we are probably into civil war now between the MILF who would rule and the Christians, Lumads and others who certainly, would never agree to the arrangement which should have been signed in Malaysia.

BANNER HEADLINES

1st businessness conference at OTOP Congress and Trade Fair
Eye opener sa Calabarzon area
Ni jet Claveria

Magiging Eye Opener ang katatapos na kauna-unahang isinagawang business conference sa lalawigan ng Quezon.Ito ang halos na nilalaman ng mga nakapanayam ng Eyewatch sa tatlong araw na isinagawang back to back na aktibidad sa Quezon convention Center.

Nagbigay ng komento ang ilang negosyante at mga pribadong sector sa Calabarzon.Ayon kay Mr. Rodrigo M. Camia, Southern Tagalog Regional Cooperative Development Council, ang 1st business conference ay isang paraan upang mabuksan ang kaisipan ng mga mamamayan at mga negosyante na makipagtulungan sa pamahalaan para sa ikauunlad nito.

Halos ganito rin ang naging pahayag ni Mr. Andres Rustia ,Rustia Management consulting Cavite City kung saan isang magandang panimula ito para sa mga negosyante at mga pribadong sector na magkakilala at magkatulungan para sa kaunlaran ng pagnenegosyo sa buong Calabarzon.

Curiosity lamang naman ang nagbunsod ng pagdalo ni Mr. Diosdado “Dad’s”Luya .Branch Manager PS Bank Candelaria ng imbitahan siya ni Mr. Al Castillo,subalit nagulat siya ng makita na malakihang aktibidad pala ito at lalo siyang nagulat sa mga ipinahayag ng mga speaker patungkol sa ikagagaling pa ng kaunlaran.


Binanggit niyang maganda ang layunin ni Governor Raffy Nantes, na mabuksan sa kalakalan ang Quezon.Maging siya man ay hindi niya alam ang problema ng Quezon kung saan malaki pala ang area nito subalit kulang naman sa mga pagkakakitaan ng mga mamamayan,dagdag pa ng Naturang Manager ng Bangko.

Umbot ng kulang-kulang na 2,000 na mga participant ang dumalo rito kung saan sa mga kompanya naman ay umabot sa 30 ang bilang.


Kaugnay nito,malaki ang paniniwala ng mga nag-organisa ng One Town One Product Congress and Trade Fair na ang pagpapakita ng mga produkto ng iba’t ibang bayan sa CALABARZON area ay simula na ng kaunlaran sa rehiyon.

Ganito rin ang paniniwala ni Mr. Oscar Bunye Management Committee ng nasabing back to back Quezon activities sa lalawigan.

Sinabi ni Bunye ang proyektong ito na sinuportahan ng Department of Trade and Industry, Quezon-Lucena Chamber of Commerce at mga LGUs sa Calabarzon ay isang Eye Opener para sa lahat particular sa mga negosyante.

Ang OTOP na isinagawa sa lalawigan ng Quezon ay pagpapakita lamang ng pagkakaisa ng mga opisyal sa region 4 para sa higit na kaunlaran at gayundin sa pagpapayabong ng Turismo.
Naging tampok din dito ang limang kalesa na pwedeng magsakay sa mga nagsidalo kung ibig nilang mamasyal sa kabuuan ng Perez park at Kapitolyo.

Ipinakita sa mga booth na inilagay sa loob at labas ng convention center ang mga produkto ng bawat bayan sa Calabarzon area .Tuwang-tuwa naman ang nagtungo rito upang bumili ng mga murang produkto na nagmula sa iba’t ibang bayan sa lalawigan ng Calabarzon.

Sa naging pahayag naman ni Mr. Francis Sevilla Chief Executive,ang isinagawang 1st business conference ay isang pagpapakita na nakahanda ang proyekto ng pamahalaang panlalawigan tungo sa pagpa-unlad nito na ang makikinabang ay Quezonian.

JETLINE ni Jet Claveria

Sino nga bang naghihirap?

Kagaya ng isang awitin…Minsan nahihirapan ka at masasabing di ko na kaya….tumingin ka lang sa langit…

Karamihan ngayon ang idinadaing ay ang kahirapan…Walang pera, kulang ang sweldo,dildil asin…sisi ang employer ….sisi ang gobyerno.

Kung poverty ang pag-uusapan ay malalim na usapin at kailangang himay-himayin ito upang maintindihan sino nga ba ang tunay na naghihirap.

Kung minsan hindi maiiwasan na masairan baga…Yon bang talagang walang laman ang iyong wallet at kahit barya ay walang makuha .

At hindi exempted dyan ang Jetline…..marunong lamang nganing magdala ng kawalan ng pera na hindi halata.Ewan nga ba at minsan ay nangungutang na ay walang magpautang dahil hindi maniwalang alang atik baga.Para tuloy gusto ng sumigaw ng darna.


Lahat ay dumaraing walang pera…Kahit mga maliliit at malalaking negosyante ay pera pa rin ang problema.May kinikita at wala pera pa rin ang daing…..Mabuti pa nga daw ang pera at may tao pero ang tao walang pera…

Bakit nga ba walang naririnig ngayon kundi ang patuloy na paghihirap ng Pinoy…Pero sino nga ba sa mga Pinoy ang totoong naghihirap.

Bakit nga naman panay ang pagsasabi ng walang pera…grabeng kahirapan na subalit naiisip naman kaya kung anong klaseng buhay mayroon siya.Hindi naman kaya kapag may pera ay palaging pasko at feeling milyunaryo .Gastos dito gastos doon.

Ito ba ang dahilan kung bakit sa kabila ng kahirapang nararanasan ng sambayan ay sumisigaw si pangulong GMA na ramdam na ang kaunlaran.Sa kaniya marhail ramdam niya dahil nakatira siya sa palasyo ay paano ang mga nakatira sa barung-barong?Hanggang mayroon pang namamalimos sa lansangan ,hangga’t mayroon pang pamilya na walang sariling tahanan…Hindi mararamdaman ang sinasabi niyang kaunlaran.

STANDARD OF LIVING

Panay ang daing ng kahirapan subalit iniisip ba naman kung anong standard of living mayroon ang isang pamilya.Baka naman itinataas n’yo ang antas ng inyong pamumuhay sa pamamagitan ng pagbili ng hindi naman mahahalagang bagay.
Dapat malaman ng bawat isang nagbabudget kung ano ang pagkakaiba ng “needs”sa “wants”.
Lalo na ang mga nanay na siyang pinagbibigyan ng sweldo ng kanilang mga asawa(kung binibigyan).
Ang “ basic needs” is something you have to have, something you can’t do without.Like our foods, if you don’t eat, you won’t survive for long.You might not need a whole lot of food, but you do need to eat.

Ang “wants” is something you would like to have.It is not absolutely necessary, but it would be a good thing to have.


These are general categories, of course. Some categories have both needs and wants. For instance, food could be a need or a want, depending on the type of food.

You need to eat protein, vitamins, and minerals. How you get them is up to you (and your family). You can eat meat, nuts, or soy products to get protein. You can get fruits and vegetables to get vitamins and minerals. You can eat yogurt or cheese to get other vitamins and minerals. You can eat bread to get still more vitamins and minerals. These basic kinds of foods are needs.

Subalit minsan bibili ka ng mga pagkain na hindi naman masustansya.Pero dahil sa gusto ay pipilitin bilihin.Imbis na magsaing at magluto ng gulay ay magpipilit na magtungo sa mga fastfood ,gayong alam nilang yon na lamang ang perang naiitabi.O kaya’y makipagsabayan sa kanilang kapitbahay na mayaman at maraming pambili ng pagkain. They want it, but they don't need it. They like it, but they don't have to have it to survive. Pagkatapos ay dadaing ng walang pera.Sinong me kasalanan?Get’s nyo?

Kaya minsan kapag ang Jetline ay naglalakad at nakikitang puno ng tao ang mga fastfood chain at mga mall,nakapag-iisip ….talaga nga bang naghihirap na ang mga tao…Gayong sila mismo ay itinataas ang kanilang antas ng pamumuhay at pinipilit maging feeling mayaman at astang mayaman .

May mga pagkakataon kasi na one day millionaire…Yong kapag nagkaroon ng pera ay hindi maiisip ang kanilang needs kundi ang luxury.Bili dini bili don na hindi naman mahahalaga.Pagkatapos kinabukasan dadaing na walang pera.Mahirap talaga ang mahirap.Pero sino nga ba ang tunay na naghihirap?Sinasabi nating tayo’y mahirap pero tingnan naman ang standard of living.Mayroon kasing mga pangyayari na hindi naman masyadong kailangan subalit pinipilit na magkaroon nito maging “in “ lamang sa lipunan na kanyang ginagalawan.

Kung minsan naman ay dala na rin ng inggit sa katawan…Nakitang bumili ng bagong TV yong kapitbahay , naku kahit maganda pa naman ang kanilang TV ay sukdulang mangutang para lamang makaagapay sa kapitbahay nilang nakariwasa sa buhay.

Karamihang mentalidad ng Pinoy ay ganyan, trying hard tuloy ang dating.

May mga tao kasi na bulagsak sa pera at sa pagkain….Kaya naman karamihan ay walang mangyari sa buhay kahit pa sabihing malaki ang kinikita.

Para bang hindi na iniisip ang bukas ang laging iniisip ay yong ngayon.Subalit kung matuto lamang marahil magtipid ang lahat sa kanilang karampot na kinikita ay maraming giginhawa ang buhay.

Marahil kung ang uunahin lamang ay ang basic needs walang magsasabing sila’y nagugutom .

Subalit kapag pinairal ang pagka-gastador gaano man kalaki ang kinikita isang araw ay isang araw din itong gagastusin.

Dapat talagang sa mga minimum lamang ang kinikita ay tinataka na mabuti ito para makasapat sa pang-araw-araw nilang gastusin.

Tamang pagba-budget lamang ang kailangan at konti pang higpit ng sinturon .Masuwerte ang isang probinsya kung ang iniisip ng mga nanungkulan ay panay sa kapakanan ng mga constituents.Tiyak na maraming trabaho ang maghihintay .Ngunit kung tamad na nga ang mamamayan at tamad pa rin ang mga opisyal,talagang mamamatay ng dilat ang mata.

1st BUSINESS CONFERENCE SA QUEZON

Marahil ay pagod na pagod pa ang mga organizers ng isinagawang 1st business conference sa Quezon.Lalo na sa mukha ni Atty. Dennis Guerrero na parang lutang na kapag kakausapin ay tiyak na masaya naman sa tagumpay ng kanilang aktibidad.Ang naging comment nga lamang ay mahina ang speaker kung kayat hindi masyadong maintindihan ang sinasabi ng mga nagsasalita.May ilang na interview ang Jetline na mga dumalo.Ayon sa mga delegado ng Cavite, maganda daw pala sa lalawigan ng Quezon at sa ganitong mga hakbangin ng mga namiminuno ay nakatitiyak ng kaunlaran ang bawat probinsya.
Bagama’t wala akong nakitang umatend na gobernador mula sa Calabarzon area sa loob ng 2 araw kong pagtungo rito ( hindi ko lang alam noong ikatlong araw lay out na naming eh) ay naipakita ng bawat probinsya ang kanilang mga produkto.
Sabi nga ng ilang kasapi ng Quezon Lucena Chamber of Commerce, hindi nagkamali ang mga bumuo nito upang magkaisa ang mga pribadong sector at ang provincial government.Hindi daw nila alam na ganon pala kalaki ang nasabing aktibidad.
Ang kailangan nga lamang daw ay lahat ng mga ipinahayag ng mga nagsalita ay maisabuhay.

Nagkakaisang mamamayan para kapayapaan




PEACE RALLY:.

Sama-samang nagsagawa ng Peace Rally ang mga mamamayan, mga estudyante at iba't-ibang sektor ng lipunan kabilang na ang mga opisyal ng lokal na pamahalaan ng Lopez, Quezon .Ito’y buong tapang na kinokondena at tinututulan ang di-makataong ginagawa ng New People's Army sa bawat komunida.Pinangunahan naman nina (mula sa kaliwa) Lopez Mayor Sonny Ubana ang pagpapalipad ng balloons kabilang na ang hanay ng Army na pinangunahan ni Lt.Col. Rommel Tello, Army's 76th Infantry Battalion Commander at ni Lopez Quezon Chief of Police P/Supt. Nelson Lequin bilang simbolo ng kapayapaan .         King Formaran
By:Lito M. Giron

Pang. Arroyo magsasalita sa UN Assembly

Nakatakdang magbigay ng pinansyal na tulong ang Australian government na nagkakahalaga ng P12 milyon sa pamamagitan ng Australian Agency for International Development (AusAid) para sa mga naapektuhan ng labanan sa Mindanao partikular sa mga lalawigan ng North Cotabato at Lanao del Norte. Sinabi ni Australian Ambassador Rod Smith na ang kontribusyon ay makakatulong sa pangangailangan ng apektadong mamamayan. Umaasa ang bansang Australia na makakabalik ang mga mamamayan sa kanilang tahanan sa lalong madaling panahon upang masimulan muli ng pamahalaan at mga katuwang nito ang panunumbalik ng kapayapaan at kaunlaran sa lalawigan.

00000

Magsisimula ng magsagawa ng magsagawa ng malawakang kampanya para sa kaalaman ng mga botante ang Commission on Human Rights (CHR) at iba pang katuwang na na ahensya nito. Sinabi ni CHR chairperson Leila de Lima na ang natirang gawain ay naglalayong palawakin ang kamalayan at kaalaman ng mga botante sa kanilang karapatan sa pagboto upang mapabuti ang proseso ng eleksyon sa bansa. Nakatuon ang CHR sa matatanda, may kapansanan, napalayo sa tirahan, mga minoridad at baguhang botante.

00000

Sinabi ni Press Secretary Jesus Dureza na bibigyan ng konsiderasyon ni Pangulong Gloria Macapagal-Arroyo ang pagpunta sa Amerika upang magsalita sa pagbubukas ng 63rd United Nation Assembly at dumalo sa iba pang pulong kasama ang mga pinuno ng iba’t-ibang bansa bunga ng masidhing rekomendasyon ni Foreign Affairs Secretary Alberto Romulo at Ambassador Hilario Davide, Jr.

00000

Nanawagan si Pang. Arroyo sa bawat mamamayan na magbuklod-buklod sa paglikha ng isang malakas at may kakayahang bansa sa gitna ng mga panlabas na banta sa lokal na ekonomiya. Sa kanyang pambungad na pananalita sa pulong ng National Competitiveness Council (NCC), binigyan diin ng Pangulo na siguraduhin na nasa tamang landas at kondisyon ng kalakalan at pamumuhunan na mapabuti ang pagiging competitive ng bansa.

00000

Isinusulong ni Rep. Nicanor Briones (Agap Party list) ang panukalang batas bilang 4976 upang amyendahan ang probisyon ng social security law tungkol sa pagbabayad at kontribusyon. Ito ay naglalayon na mabawasan ang multa na ipinapataw sa mga employers o kompanya na hindi na nakakabayad ng kanilang SSS remittances sa takdang panaho.

Friday, September 26, 2008

eyewatch vol 8 number 38--- Sept.18-24/2008

ONLI IN PINAS: Sentro ng pagpuna ang ipinapagawang grandstand na ito ng Quezon Provincial Engineering Office (Quezon-PEO) na nasa loob na nasasakupan ng palaruan (oval) ng San Francisco Elementary School, San Francisco,Quezon .Bawat makakita ay nagtataka kung bakit doon itinayo ito.                                                                       Danny Estacio